2011

Frankrijk, België, Luxemburg; 2 juni t/m 2 juli 2011

Inmiddels schrijven we eind februari 2011. Voor ons kan het niet snel genoeg voorjaar worden want fietsplannen hebben we volop. 

In juni gaan we van Chartres naar Avignon fietsen. Net zoals vorig jaar volgen we eerst de Jacobsroute naar Santiago de Compostela. Ter hoogte van Bordeaux pakken we dit jaar de fietsroute langs het Canal du Midi op. Deze voert tot Toulouse langs het Canal du Garonne en vervolgens langs het Canal du Midi naar Sète aan de Middellandse Zee. Vandaaruit fietsen we naar Avignon. Het was de bedoeling om in Avignon op de autoslaaptrein naar ’s Hertogenbosch te stappen maar toen we vorige week in de Treinreiswinkel waren kregen we te horen dat deze niet meer rijdt. Een alternatief was om door te fietsen naar Alessandria, dat ligt ca. 75 km. zuidwestelijk van Milaan, en daar de autoslaaptrein te nemen. Een ander alternatief was de nachttrein van Avignon naar Luxemburg-stad, daar overstappen op de trein naar Brussel en daar weer overstappen op de trein naar Roosendaal. Wij hebben daarop besloten de nachttrein naar Luxemburg te nemen en daar weer op de fiets te springen en via Luik en Maastricht naar huis te fietsen.

Zeeland en Vlaanderen

Onze laatste trainingsronde zit erop. Afgelopen vrijdag zijn we vertrokken voor een tocht door Zeeland en Vlaanderen.
Vrijdag via Steenbergen, Bruinisse en Zierikzee naar Kamperland voor onze eerste overnachting.
Zaterdag via Middelburg, Vlissingen en Breskens naar Brugge gefietst.
Zondag van Brugge naar Gent, maandag van Gent naar Stekene en dinsdag van Stekene via Antwerpen, Putte, Huybergen, Wouwse Plantage weer naar huis.
Het was een mooie tocht, totaal bijna 370 km. Het weer was goed, alleen af en toe veel wind en van zaterdag op zondag een flinke hoosbui.
Alles is probleemloos verlopen, tent opzetten, ’s ochtends weer afbreken, tassen inpakken en alles weer op de fietsen hijsen ging goed.
We zijn klaar voor Frankrijk, het begint al aardig te kriebelen. Nog een paar dagen lekker uitrusten en dan is het eindelijk zover……..

Vertrek naar Chartres

Vandaag zijn we vertrokken naar Chartres, de plaats waar we vorig jaar onze tocht moesten afbreken.
Arie en Gerda (broer van Marja en schoonzus) hebben ons en de fietsen weggebracht.
Na een gezellige rit zijn we 's-middags in Chartres aangekomen. Een emotioneel weerzien met de stad en zijn mooie kathedraal.
We hebben ons in het hotel geïnstalleerd en zijn daarna de stad ingegaan om te eten en alvast een beetje rond te kijken. 

Op vrijdag zijn wij verkast naar dezelfde camping waar we vorig jaar stonden: Des Bords De L'Eure en hebben daar de tent opgezet. Het begint al te kriebelen, we hebben zin om nu al op de fiets te stappen, maar eerst gaan we Chartres nog verkennen en halen we herinneringen op aan de plaats waar Hans vorig jaar zijn enkelbanden scheurde...... 
Na een vermoeiende dag gaan Arie en Gerda terug naar het hotel en wij naar de camping.

Dag 1 Chartres – Morée, 87 km.Eindelijk is het dan zover…. onze fietstocht gaat beginnen. 
Lekker vlot pakken we de fietstassen weer in en breken we de tent af. Om 9 uur zitten we op de fiets en worden we uitgezwaaid door Arie en Gerda, die zeker willen weten dat we weg zijn ;-))

Het was prima fietsweer al had de temperatuur van 30° wat minder gemogen. Toch zijn we de dag goed doorgekomen, hebben mooie streken doorkruist en alle klimmetjes goed doorstaan. We hebben het idee dat het met de conditie en de gemotiveerdheid wel goed zit.

We staan op een rustige camping in Morée, samen met 2 pelgrims naar Santiago die we in Chartres al hadden ontmoet.

Dag 2 Morée – Saint-Avertin (Tours), 98 km.Gisteren een geweldig onweer gehad met héél véél regen. We lagen, noodgedwongen, al om 9 uur op bed. Om 1 uur hoosde en donderde het nog steeds, maar we hebben alles drooggehouden.

Zaten weer om 9 uur op de fiets en het eerste gedeelte verliep vlekkeloos maar naarmate de dag vorderde werd het wat vervelender: diverse flinke klimmetjes, heel veel ongedierte dat een voorkeur had voor Marja’s shirt, en een omleiding vanwege een wielerkoers.
Aan het einde van de dag zaten we er allebei een beetje doorheen, het was ook vandaag weer bloedheet, maar als we tenslotte in Tours voor de kathedraal staan is die moeheid vlug vergeten en zijn we best trots op onszelf.

Onderweg zijn we 2 Belgen tegengekomen die naar Santiago fietsen. Gezellige mannen waarmee we al fietsend een praatje hebben gemaakt.

We staan op de camping in Saint-Avertin en ook de andere 2 pelgrims, René en Hanneke, staan hier.

Dag 3 Saint-Avertin – Châtellerault, 81 km.Vandaag is alles weer vlekkeloos verlopen. De temperatuur was flink gedaald en daardoor een stuk aangenamer om te fietsen. We kwamen vandaag door relatief veel bewoond gebied. 
Vlak voor Châtellerault kwamen we René en Hanneke weer tegen. Samen op zoek gegaan naar de camping. De eerste die we passeerden was een Roma-camping. Daarna al vlot de juiste camping gevonden. Voordat we de tent op kunnen zetten gaan de hemelsluizen open en zijn we blij met de bomen op de camping die nog wat beschutting bieden. Als het weer droog is snel de tent opgezet en daarna gekookt en gegeten.
De camping heeft één nadeel: de TGV rijdt er zowat overheen ook ’s nachts en dat betekent dat we ieder uur wakker worden…

Dag 4 Châtellerault – Charroux, 104 km.We wisten dat het een lange dag zou worden maar op zoveel kilometers hadden we niet gerekend, maar we zijn er. Moe van die grote afstand en het vele klimmen, echt heuvel na heuvel. Het weer was regenachtig, dus regenjas aan, regenjas uit enz.
Ongeveer 20 km. voor Poitiers kwamen we de Belgen van zondag weer tegen, alleen kwamen zijn ons tegemoet gefietst en riepen ze “we moeten terug”. Op onze vraag waarom dan bleek dat ze na wat rondgekeken te hebben in Poitiers ze de verkeerde kant waren opgefietst. Daar kwamen ze pas achter toen ze een hun bekend voorkomend chateau en vervolgens ons twee zagen. Er zat niks anders op dan weer om te keren. Tja, het zijn en blijven Belgen… ;-))
Poitiers hebben wij niet bekeken, we hebben netjes de route aangehouden. Onze gps-en loodsen ons overal moeiteloos doorheen.

We staan nu op een boerencamping in the middle of nowhere. Het is hier best smerig maar er is geen alternatief en dus maken we er het beste van. (Er zit een kikker in de douchebak, door Hans wijselijk pas verteld nadat Marja had gedoucht. Die zag hem aan voor een blaadje. Tja, dat krijg je zonder bril) Ons enige gezelschap zijn een paar ezels. 

Dag 5 Charroux – Champnier, 57 km.We werden vanmorgen gewekt door het gebalk van de ezels. Omdat we vandaag nog geen 60 km. hoefden te fietsen lekker rustig aan gedaan.
Maar wat zijn die kilometers ons tegengevallen, echt de ene puist na de andere.
En zo zitten er nog 2 dagen aan te komen, dat is misschien nog wel door te komen maar Marja’s rug begint ondertussen aardig te protesteren en daarom besluiten we morgen in Angoulême de trein naar Bordeaux te nemen.

We staan op een camping tegenover een vliegveld, gelukkig wordt er na achten niet meer gevlogen. De avond doorgebracht met een mede-pelgrim, allemaal warm aangekleed want er stond een koude wind.

Dag 6 Champnier – Créon, 42 km.Toen we vanmorgen opstonden zag het binnen de kortste keren zwart van de politie buiten de camping. Wat bleek; president Sarkozy zou vandaag aankomen op het vliegveld. En ja dan moet er heel wat gebeuren….

Zonder problemen vertrokken wij om 9 uur van de camping, uitgewuifd door de Franse ME en politie. 

Angoulême was maar 15 km. fietsen en het station makkelijk gevonden. Het regelen van treinkaartjes is voor Marja een fluitje van een cent en binnen een half uurtje zitten we, compleet met fietsen en bagage, in een TGV naar Bordeaux. Daar aangekomen eerst maar even geluncht en daarna de route opgezocht die we, dankzij het routeboekje, zo hadden gevonden. Deze loopt over een oude spoorlijn en heet Piste Cyclable Roger Lapébie. Na een gestage en geleidelijke klim van ca. 20 kilometer staan we nu op een echte camping. Niks ten nadele van de campings aan de Jacobsroute, maar we hebben het idee dat deze camping toch iets beter is.

Naast ons staan 2 Nederlandse dames met hun camper, heel gezellig.

Dag 7 Créon – Meilhan sur Garonne, 62 km.Vanochtend een natte tent ingepakt en de lucht zag er nog steeds erg dreigend uit toen we vertrokken, dus uit voorzorg de regenhoezen om de tassen en dat bleek in de loop van de dag geen overbodige luxe.
Onze buurtjes vertrekken ook en hebben dezelfde camping op het oog als wij, we zijn benieuwd of we elkaar weer treffen.

We doen eerst boodschappen in Créon en vervolgen dan de Piste Cyclable Roger Lapébie weer. Als dat bij Sauveterre-de-Guyenne op houdt en we weer de “binnenlanden” ingaan komen we nog een paar flinke klimmen tegen maar na La Réole komen we aan het Canal du Garonne en fietsen we over vlakliggend asfalt omzoomd door platanen.
Bij aankomst op de camping stonden ook de dames te wachten op een plekje. In de regen zetten we de tent op en tegen de tijd dat hij staat hoost het. Vlug alle spullen naar binnen en daar zitten we dan in de binnentent. Van onze buurtjes krijgen we heet water voor thee, da’s natuurlijk hartstikke fijn en ook voorzien ze ons (ja, je hebt het nu eenmaal nodig en een heel pak neemt zo moeilijk mee achter op de fiets) van een rol toiletpapier. 

Als het weer droog is hangen we onze natte regenhoezen aan de waslijn en wandelen een stukje, de omgeving is hier werkelijk schitterend!

Dag 8 Meilhan sur Garonne – Saint Laurent, 53 km.Het heeft vannacht eens niet geregend, maar toch is de tent nog nat als we hem inpakken.
Het inpakken en afbreken ’s ochtends gaat gesmeerd en dus zitten we na ons ontbijt en koffie uitgerust op de fiets.

De route gaat door een geweldig mooi gebied, het kanaal is omzoomd met platanen. 
Onderweg boodschappen gedaan in een dorpje en overal waar we stoppen hebben we aanspraak: waar komen we vandaan, waar gaan we heen, kamperen we, hoeveel bagage hebben we bij, hoeveel km. fietsen we?

Al vroeg in de middag komen we aan op de camping. Deze is klein en gezellig en wordt gerund door Nederlanders en dat praat toch wel makkelijker.

De was zit inmiddels in de wasmachine, de telefoon ligt bij onze Nederlandse buren aan de oplader en het allerbelangrijkste: het is DROOG.

Dag 9 Saint Laurent – Moissac, 74 km.Alweer een natte tent, maar deze keer van de dauw en niet van de regen. 
Het is vandaag 1e Pinksterdag en prima weer. Dat is te merken want het is behoorlijk druk onderweg, maar wel gezellig.

We komen vandaag veel aquaducten tegen. Die bij Agen schijnt de op een na langste van Europa te zijn. Het is ook wel een geweldig bouwwerk en een bijzondere ervaring om er overheen te fietsen. 
We hebben het geweldig naar ons zin. Schitterende omgeving, lekker fietspad alleen bij de sluisjes en bruggen even een fel klimmetje en daarna tot de volgende weer vlak…

We staan nu in Moissac en daar hebben we vanavond lekker gegeten. Moissac bleek een heerlijk stadje met een heel bijzondere kerk.
Op de camping staan een aantal pelgrims onderweg naar Santiago.
We kregen een rustig plekje, maar wat is rustig als er kermis is in het dorp? Volgens het meisje bij de receptie duurt die tot 2 uur vannacht.

Dag 10 Moissac – Toulouse, 63 km.We werden vannacht even na tweeën wakker van de stilte. Verder regende het van tijd tot tijd, ook nog toen we opstonden en ja, we weten het ‘t wordt saai maar weer een natte tent ingepakt. Het is niet anders.

Ook vandaag weer door geweldig mooie streken gefietst en ook de aquaducten zijn niet meer te tellen.
We hebben vandaag veel regen gehad, eigenlijk tot een 10 kilometer voor Toulouse. Maar nu is het ook ineens omgeslagen en zaten we om half 9 nog buiten thee te drinken.

Morgen hebben we een rustdag en daar zijn we allebei wel aan toe.

Dag 11 Rustdag – Met de trein naar Lourdes.Nou het werd de “rustdag” wel:
Al om 8.45u. liepen we de camping af op weg naar de bushalte. Met bus en metro naar het station was geen probleem. Maar toen. Voor het loket stond een enorme rij en we wisten “als we hier aansluiten halen we de trein echt niet” (De volgende vertrok pas om 12 uur). Goede raad is duur en dus maar een kaartjesautomaat geprobeerd. Gelukkig “sprak” de automaat Nederlands en zaten we toch nog op tijd in de beoogde trein. De treinreis verliep vlot en binnen 2 uur stonden we in Lourdes. Het weer was fantastisch.
Eerst gegeten en daarna naar de kerk en de grot gewandeld. Het was heel rustig vandaag, ook bij de grot, waar we een van onze Jacobsschelpen* hebben achtergelaten, een indrukwekkend en emotioneel moment. 

De terugreis verliep niet zo vlot als de heenreis, de trein vertrok al met vertraging uit Lourdes en daar kwam steeds meer tijd bij. Alle Fransen over de rooie, logisch als je je aansluiting, vaak een gereserveerde TGV, gaat missen. Met ruim 5 kwartier vertraging kwamen we aan in een bloedheet Toulouse.

Het was een vermoeiende maar bijzondere dag die wel wat met ons deed.

*Voor diegenen die de symboliek van de Jacobsschelp niet kennen: Pelgrims droegen de schelp op hun hoed als symbool voor de pelgrimstocht. De jacobsschelp droeg bij aan hun veiligheid. Rovers kenden het symbool en lieten de pelgrims met rust; er viel toch niets te halen.

Dag 12 Toulouse – Saint Martin Lalande, 84 km.Al sinds dag 7 staan we iedere dag met hetzelfde Franse echtpaar op de camping. Toen we gisteren informeerden waar zij vandaag heengaan wisten ze te vertellen dat de camping in Castelnaudary die bij ons op het programma staat nog niet open is. Dus vanochtend voor vertrek op de receptie gevraagd of zij even wilden bellen of dit echt zo is. Dat bleek het geval maar ze gaven gelijk door wat dan de dichtstbijzijnde camping was.

Toulouse was een ramp om te fietsen, druk, druk, druk. Maar we zijn er doorheen gekomen en inmiddels hebben we het Canal du Garonne achter ons gelaten en fietsen nu langs het Canal du Midi. 
Verder verliep de tocht bijzonder goed en we krijgen veel spontane reacties van de Fransen zoals een duim omhoog of een aanmoediging.

We staan nu op een prima camping. De ontvangst door de eigenaar was bijzonder: hij verklaart ons voor gek.
Het was vandaag broeierig warm, maar de tent was droog.

Dag 13 Saint Martin Lalande – Carcassonne, 55 km.Na een prima nacht op een fijne camping weer op de fiets. Eerst nog wat boodschappen en daarna het Canal du Midi weer opgezocht. Het eerste gedeelte ging prima, daarna werd het steeds smaller tot er nog een paadje van ca. 30 cm. overbleef met ook nog wat boomwortels. Dit was een goede test voor de spaken. 

Geheel volgens planning kwamen we aan in Carcassonne zodat we hier morgen Marja’s verjaardag kunnen vieren. Die planning hadden we vorig jaar ook al en dat maakte deze aankomst tot het zoveelste emotionele hoogtepunt van deze tocht.
We zijn al even Carcassonne ingeweest en dat is in een woord geweldig.

We vinden het Canal du Midi indrukwekkender en authentieker dan het Canal du Garonne, misschien komt dit omdat het niet geasfalteerd is.

Het was vandaag bewolkt maar lekker fietsweer.

Op de camping staat een jong echtpaar met Margot, hun net 1 jaar geworden dochtertje. Margot wordt vervoerd in een fietskar, hoe ze dat doen over die smalle paadjes is ons een raadsel. Margot blijft er in ieder geval vrolijk onder.

Dag 14 Rustdag in Carcassonne.We hebben vandaag genoten van onze rustdag. Lekker uitgeslapen en daarna rustig aan gedaan en de was gedaan. Daarna zijn we naar de Cité gewandeld. Hier hebben we onze 2e Jacobsschelp achtergelaten bij St. Rochus* in de basiliek St. Nazaire.
Daarna hebben we heerlijk door het stadje geslenterd, zeer bijzonder en indrukwekkend. Lekker geluncht en een verjaardagscadeautje voor Marja gekocht: een koelkastmagneet!
Toen we uitgekeken waren terug gegaan naar de camping en lekker geluierd totdat we ’s avonds gingen eten.

Op de camping Cees en Francis ontmoet, leuke mensen die op doorreis waren naar de kust. Even gezellig gepraat, adressen uitgewisseld en wij werden door hun nog voorzien van Nederlands snoep. 

Het was vandaag fantastisch mooi weer.

*St. Rochus (1295, Montpellier) verzorgde op een pelgrimstocht naar Rome pestlijders. Zelf door de ziekte aangetast, trok hij zich terug in een boshut, waar een hond hem voedsel bracht en een engel hem verzorgde. Hij wordt voorgesteld in pelgrimsgewaad, dat hij optilt om zijn zweren te laten zien, en gewoonlijk in gezelschap van een hond.

Dag 15 Carcassonne – Mirepeisset, 71 km.Vanmorgen weer op tijd wakker en het inmiddels bekende ritueel van afbreken en inpakken afgewerkt. Om kwart voor negen weer op de fiets en al vlug laten we Carcassonne achter ons. We fietsen weer door een schitterend stukje Frankrijk. Het Canal is echt geweldig mooi en dan te bedenken dat het al ruim 300 jaar geleden is aangelegd. De fietstocht verliep boven verwachting. In het routeboekje stond hij aangegeven als onverhard maar het was prima te doen. Misschien door onze inmiddels opgedane ervaring?

We hadden wat moeite om de camping te vinden. Toen we de weg vroegen aan een inwoner fietste die even voor ons uit om de weg te wijzen. Weer een van die vele vriendelijke en nieuwsgierige Fransen die we zoveel ontmoeten.

Het was weer prima weer vandaag, wel veel wind maar die hadden we in de rug.

Dag 16 Rustdag – op de fiets naar Narbonne, 44 km.Ook vandaag is de term rustdag maar betrekkelijk. Een ding is zeker we hebben uitgeslapen tot half 8. Het is hier ook zo ontzettend rustig. Het enige wat je hoort zijn de cicade’s, vogels en de wind die door de bomen ruist. Heerlijk dus.

Rond 10 uur zitten we op de fiets en da’s raar zonder ruim 20 kg bepakking en in “gewone” kleren. De tocht is heerlijk ontspannen langs het Canal de Jonction en het Canal de la Robine. Je fietst zelfs over een spoorbrug!!
Narbonne is een mooie stad maar wel veel zwervers en bedelaars. We brengen er een paar uurtjes door. De terugreis verloopt wat moeizamer, misschien kwam dat ook wel door de hitte.

Op de camping hebben we overburen: Margot met haar ouders. Margot begint ons inmiddels ook te kennen en dat vergoed een heel klein beetje het gemis van onze eigen kleindochters.
We hebben foto’s van de meisjes bij maar durven ze niet te bekijken want dan slaat de heimwee beslist toe.

Dag 17 Mirepeisset – Vias, 58 km.
We zaten weer bijtijds op de fiets en op de route. Na 350 km. langs kanalen beginnen we daar een beetje genoeg van te krijgen en zeker van de jaagpaden die hier steeds smaller en slechter te berijden worden. Dus af en toe besluiten we om een stukje asfalt te nemen zeker als het routeboekje aangeeft dat er een stuk van 5,5 km. aankomt met heel veel boomwortels. Dat willen we de fietsen niet aandoen. Het is een genot om over asfalt te fietsen en voor de afwisseling door stadjes en dorpen te rijden.

We hebben er nu meer dan 1000 km. opzitten en zitten vlak bij de Middellandse Zee, het zoveelste hoogtepunt. 

Gezien het weer en de af en toe slechte weg was het een vermoeiende dag en dat begint zijn tol te eisen.

Dag 18 Vias – Lattes, 70 km.Vanochtend het laatste stuk Canal du Midi gereden. Het schoot niet echt op, veel moeilijke passages en de nodige jaagpaden met boomwortels. Van Agde tot Sète zou de weg weer geasfalteerd zijn alleen zijn ze daar nog druk mee bezig. Een aardige Franse mevrouw legde uit hoe we verder moesten richting Sète, dwars door de wijngaarden, mooi maar onverhard.
Maar op een gegeven moment stonden we dan toch echt aan de Middellandse Zee. We hebben de route van de Atlantische Oceaan naar hier volbracht. Geweldig van ons.

We vervolgen onze route door een schitterend stukje natuur over vrijliggende fietspaden met steeds de Middellandse Zee in de nabijheid. We zien flamingo’s, witte reigers en ibissen.

Het was een beetje raar weer vandaag, zon, zeemist en bewolking. Toch hebben we in Sète op het strand kunnen picknicken.

Dag 19 Lattes- Nîmes, 70 km.Vanmorgen werden we weer eens met regen wakker. 
We zorgen er altijd voor de we nog brood hebben voor het ontbijt zodat we niet afhankelijk zijn van de kampwinkel die vaak pas om 9 uur opengaat. Want we willen altijd uiterlijk 9 uur op de fiets zitten.

Toen we vanochtend wilden ontbijten ontdekten we dat ook de mieren zin hadden in ons brood. Dat vonden we niet zo fris en dus toch maar wachten tot 9 uur voordat we konden ontbijten, zodat we niet alleen later maar ook nat vertrokken.

Gelukkig werd het in de loop van de ochtend weer droog en ook vandaag weer veel over vrijliggende fietspaden (voies vertes) kunnen fietsen. Alleen het laatste stuk bij Nîmes was erg druk.
De eerste camping die we aandeden bleek net als die in Châtellerault een Roma-camping. We werden op vriendelijke wijze naar de juiste camping verwezen, die lag nog een aantal kilometers verder aan dezelfde weg. Het is een prima camping met veel groen en bloeiende oleanders. 

Dag 20 Nîmes – Avignon, 60 km.Bij het vertrek uit Nîmes zag het er weer erg dreigend uit. Dat beloofde niet veel goeds en inderdaad trok Pluvius de deuren weer open.
Nîmes was, mede door de nodige wegwerkzaamheden een drukke en moeilijke stad om uit te fietsen. We hebben vandaag veel over N-wegen gefietst, erg druk maar hieraan zijn we inmiddels gewend en het schiet lekker op. In de loop van de ochtend klaarde het weer ook weer op.

De route bracht ons in de buurt van de Pont du Gard en hier wilden we uiteraard ook even kijken. Ook dit was weer erg indrukwekkend.

We zijn nu op onze Franse eindbestemming en terugkijkend zijn we blij dat we deze tocht hebben gemaakt maar wij hebben niet het echte “Frankrijk-gevoel”. Dat zegt waarschijnlijk meer over ons want de Fransen zijn joviaal, behulpzaam, vriendelijk, belangstellend enz. enz. We hebben veel mooie, bijzondere en leerzame dingen gezien en beleefd die we zeker niet hadden willen missen.

We staan op camping Du Pont d’Avignon, deze ligt op een schiereiland in de Rhône en biedt uitzicht op de brug uit het welbekende liedje. We blijven hier tot zaterdagnacht onze trein vertrekt. Het weer is inmiddels zoals je dat in Zuid-Frankrijk mag verwachten en we kijken uit naar 2 dagen de toerist uithangen.

Dag 21 en 22 AvignonOp onze eerste rustdag doen we heerlijk rustig aan. Avignon is een fantastische oude, ommuurde stad met veel bijzondere gebouwen. We zijn ’s ochtends eerst naar het station geweest om alvast poolshoogte te nemen omdat we daar vandaan morgenavond met de nachttrein vertrekken. Daarna heerlijk door de stad geslenterd, boodschappen gedaan, geluncht en terug op de camping alle was in een wasmachine gepropt.
’s Avonds bij de tent een boterham gegeten met daarbij het enige wat we gedurende onze reis gemist hadden: een fles heerlijke, koele, verse melk.
Op de camping staan veel fietsers die morgenavond met de bus van Cycletours weer terug naar Nederland gaan. Dit geeft toch wel een bepaald sfeertje en het is leuk om ervaringen uit te wisselen. Alles bij elkaar een prima dagje met een even prima temperatuur.

Op onze laatste dag in Frankrijk hebben we ons echt als toeristen gedragen.
Een paar honderd meter vanaf de camping vertrekt een bootje dat voetgangers gratis naar de overkant van de Rhône brengt. Eerst een bezoek gebracht aan Pont Saint-Bénezet zoals de bekende brug officieel heet. Daarna een rondleiding door het Palais des Papes (Pausenpaleis) met Nederlandstalige audiofoon, zodat alles lekker duidelijk was. Allemaal bijzonder en indrukwekkend.
Na de lunch vroeg in de middag met het bootje weer terug naar de camping. En dan wordt het toch stilletjes aan tijd om weer de tent af te gaan breken en alles weer in te pakken. Op voorwaarde dat we vóór 12 uur ’s middags betaalden mogen we tot ’s avonds op de camping blijven en dat is natuurlijk best fijn als je trein pas om middernacht vertrekt.
Rond half 9 hebben we afscheid genomen van de fietsers die met de bus terug reizen en gaan we op weg naar het station.

Dag 23 Trein Avignon – Luxemburg-StadWe waren natuurlijk veel te vroeg op het station maar er was een wachtkamer en daar hebben we lekker zitten lezen totdat de trein kwam. Die reed keurig op tijd om middernacht het station binnen, op spoor 1 dus geen gesjouw via liften of roltrappen.
Het inladen ging redelijk vlot, alle bagage hadden we van de fietsen af gehaald en zit in grote, blauwe Ikea-tassen. Die schuif je zo de trein binnen. We sliepen met z’n drieën in een 6-persoons couchette. We hebben redelijk geslapen en werden zoals iedere dag om half 7 wakker. Zijn toen maar gelijk opgestaan. We zaten inmiddels in Noord-Frankrijk en op ieder station kreeg de trein meer vertraging totdat in Thionville, de laatste stop in Frankrijk, ons werd verteld dat de trein stuk was en dat er op een ander spoor een trein naar Luxemburg op ons stond te wachten. Dus fietsen en bagage naar buiten, gelukkig geholpen door een paar Fransen, en naar de volgende trein. Er werd nog omgeroepen dat er werd gewacht op 2 passagiers die uit de kapotte nachttrein uit Nice kwamen. Toen ze ons zagen met ons hele hebben en houden snapten ze dat wel. Daarna waren we zo op onze bestemming.

In Luxemburg zijn we eerst ergens gaan ontbijten en daarna hebben we de jeugdherberg opgezocht. Daar konden we pas om 13 uur inchecken dus nog maar even buiten in een ligstoel gezeten. We hebben hier een 2-persoonskamer met eigen badkamer, niks mis mee.

Vanmiddag de stad in geweest en die stond ons wel aan, heeft niks van een hoofdstad lijkt meer een provinciestad maar heel gezellig op zondagmiddag.
Het was warm, ca. 30°.

Morgen weer op de fiets en daar hebben we zin in na 3 dagen betrekkelijke rust.

Dag 24  Luxemburg – Wiltz, 74 km.Na een heerlijke nacht in een echt bed vol goede moed op pad gegaan naar de volgende jeugdherberg. De eerste 40 km. verliepen vlekkeloos over vrijliggende fietspaden en rustige wegen. Maar na Ettelbrück begon de ellende: veel lange beklimmingen in een bloedhitte van over de 30°. Dat is moordend en voor morgen wordt een nog hogere temperatuur voorspeld. 
Daarom besloten de route morgen aan te passen. We willen van Wiltz naar Bastogne fietsen en kijken of we vandaar met de trein naar Luik kunnen.
We zitten nu in de jeugdherberg in Wiltz, die is niet zo luxe als die in Luxemburg, maar wij zijn de enige gasten dus het etage-sanitair is ook privé.

Dag 25 Wiltz – Gouvy, 64 km.We hadden het zo goed bedacht, eerst naar Bastogne en daar op de trein. Helaas Bastogne heeft geen station meer. De tocht naar Bastogne was goed te doen, vanuit Wiltz een fietspad over een voormalige spoorbaan, gestaag klimmend naar Bastogne. 

In Bastogne de VVV opgezocht met de vraag waar het dichtstbijzijnde station was. Voor treinen richting Luik was dat Gouvy. Volgens de VVV ongeveer 25 kilometer en erg heuvelachtig. De dame van de VVV stuurde ons alleen de verkeerde kant op, naar het zuidwesten i.p.v. naar het noordoosten. Maar daar kwamen we zelf al vlot achter.
Voor de zekerheid maar even het thuisfront gebeld om zeker te weten dat er een trein van Gouvy naar Luik ging, ons vertrouwen in de VVV had wel een deukje opgelopen. Maar inderdaad iedere 2 uur gaat er een trein van Gouvy naar Luik. 
En dus beginnen we aan de tocht daarheen, maar oh wat valt dat tegen, heuvelop en heuvelaf is bij een temperatuur van 36° niet leuk meer. Er is ook nog een omleiding vanwege werkzaamheden en zo staan we na ruim 40 kilometer iets na half vijf voor het station van Gouvy. Daar is de trein van 16.27 net vertrokken.
We zijn allebei kei-kapot en nemen tegenover het station een kamer, een camping zoeken is nu een brug te ver.

Dag 26 Gouvy – Oost-Maarland (Eijsden), 35 km.Allebei hebben we slecht geslapen, te moe, te benauwd en een slecht bed. Maar na een goed ontbijt steken we over naar het station, kopen kaartjes voor onszelf en de fietsen en om half 11 zijn we onderweg naar Luik. De conducteur had zijn dag niet en vond dat onze fietsen de doorgang belemmerden, de bagage teveel ruimte innam en we de fietskaartjes niet goed hadden ingevuld. We hebben hem maar lekker laten kletsen en net gedaan alsof we geen Frans verstonden.

Het kostte ons wat moeite om Luik uit te komen, de gps stuurde ons van hot naar her, maar uiteindelijk vonden we de weg richting Maastricht.

We staan nu op een hele mooie camping en het sanitair is het beste dat we deze reis zijn tegengekomen, alleen die douchemuntjes is weer even wennen.

Dag 27 Oost-Maarland (Eijsden) – Bocholt, 86 km.We hebben weer prima geslapen in de tent en vol goede moed beginnen we aan een van onze laatste etappes. We fietsen bijzonder vlot door Maastricht en pakken in Lanaken de Vlaanderen Fietsroute op die ons langs de grens van België en Nederland naar Arendonk zal brengen.

En ’t klinkt misschien gek maar als we zo rustig door dat mooie landschap fietsen beseffen we eigenlijk pas wat voor tocht we ondernomen hebben, hoe ver we van huis waren, hoeveel kilometer we gefietst hebben en hoe bijzonder dat eigenlijk was. (Hadden wij nog het idee: ‘als wij dat kunnen dan kan iedereen dat’, dan is ons inmiddels door diverse mensen verteld dat dat toch echt niet zo is.)

Aan het einde van de middag komen we aan in Bocholt, een grote camping maar bijna uitgestorven en, hoera, het begint weer te regenen….

Dag 28 Bocholt – Esbeek, 85 km.Onze op een na laatste dag en eerlijk gezegd kan het ons nu niet snel genoeg gaan. We willen nog maar een ding: naar huis.
Maar toch genieten we ook vandaag weer van de omgeving, langs kanalen en door het mooie Belgische land. Ons einddoel voor vandaag is de camping in Esbeek, daar hebben een paar keer met de caravan gestaan en daar hebben we vrienden gemaakt dus dat is gewoon thuiskomen. Een lekker vooruitzicht.

Ongeveer 20 km. voor Esbeek komt ons een fietser tegemoet die ons vriendelijk goedendag wenst. Hans roept: “Jeroen!” en knijpt gelijk in de remmen. Jeroen heeft z’n auto bij de camping geparkeerd en is ons tegemoet gefietst. Dit vinden we echt super en we staan allebei met tranen in onze ogen. We doen even ons relaas en fietsen dan gedrieën verder naar Esbeek.

Daar wacht ons de volgende verrassing: Arie en Gerda staan ons op te wachten. Zij hebben ons uitgezwaaid en dus komen ze ons nu ook weer inhalen. En natuurlijk houden we het ook nu weer niet droog. Arie en Gerda hebben appelflappen, eierkoeken en sap bij. Wij krijgen appel-perensap in champagneglazen om te proosten op de goede afloop.

Als Jeroen, Arie en Gerda weer vertrokken zijn zetten wij de tent op, nemen een douche en gaan uit eten in Hilvarenbeek. Ondertussen raken we niet uitgepraat over die geweldige verrassingen van vanmiddag.

Dag 29 Esbeek – Oudenbosch, 60 km.Vandaag zijn we niet zo vroeg op pad als anders. Jan en Bep, onze vrienden op de camping hebben voor een lekker ontbijt gezorgd en natuurlijk moeten we eerst de nodige verhalen kwijt, ook aan de andere “bewoners” van het kampeerveld die we immers ook al jaren kennen. Rond 10 uur zijn we dan toch zover en uitgezwaaid door Jan & Bep, Fred & Nel, Rietje & Rinus en Wout & Ella beginnen we aan de laatste kilometers.

Er staat een stevig windje en er dreigt regen maar we houden het zo goed als droog.

Tegen drieën zijn we weer thuis en worden door de buurt hartelijk verwelkomd.

Het zit erop. 1650 km. ’t is geen kleinigheid, zonder noemenswaardige problemen weer heelhuids thuis!!!

Terugblik

Inmiddels zijn we weer ruim een week thuis.

We kijken terug op een geweldige vakantie. Zoveel moois gezien, door bijzondere streken gefietst, leuke mensen ontmoet en veel indrukken opgedaan.

Als we onze verslagjes lezen denken we "Goh, vaak regen" maar in onze gedachten overheerst de zon.

Af en toe hadden we pittige fietsdagen en luisterend naar ons lichaam was het soms beter om even de trein te nemen. 

De tocht heeft ons dichter naar elkaar gebracht want soms kom je jezelf aardig tegen, maar steeds waren we er voor elkaar.

We zijn al weer volop plannen aan het maken voor volgend jaar. Waarschijnlijk wordt het dan een fietsvakantie richting Duitsland.

Iedereen bedankt voor jullie leuke en lieve reacties. Dit heeft ons goed gedaan en deze zijn nog steeds van harte welkom ;-)